16 de diciembre de 2010

Es VIERNES : Y lo que importa es el presente y la sinceridad


Estamos de Viernes en segunda etapa.

Esto es como si hubiera sacado una oposición a la vida en tiempo récord y encima ya no con nota, sino con notaza. Que una es rubia y de letras, pero no tonta, aunque a veces me lo haga porque así parece como que los daños colaterales se minimizan.

A ver, que tampoco es para ir dando saltos de alegría (entre otras cosas porque mi cadera no me lo permitiría), y que esto es como una pequeña montaña rusa pero en la que casi siempre, desde hace un par de semanas, estoy arriba. Y coño!! Es que no quiero bajar, que me niego a que se acabe esta vuelta y quiero otra, sabes? Porque ya me valió de lamentarme y buscar respuestas.

Dejo de buscar respuestas en el momento en que descubro que lo único que conseguiría sería hacerme más daño. A mí y a los míos. Y por ahí sí que no paso. Porque yo como que estoy así en un segundo plano, me importan más lo que le pase a algunos de los pilares de mi vida (sobre todo al pequeño y al grande), y me los han tocado mucho.

Tocados, pero nunca hundidos, recuerden que en esta casa somos expertos en amagos de naufragio...

Despegamos y por mucho que intenten derribarnos, seguimos mirando hacia arriba. Y los payasos de este circo mejor que no disparen a los trapecistas...
Van a errar aunque crean que nos tienen en adecuado punto de mira, sólo desperdiciarán balas, que fijo les van a hacer falta para otras batallas, batallas de esas raras que libran una y otra vez contra todo y contra todos, porque nunca conseguirán aceptarse tal y como son.

Creen, los que disparan, que intentando abatir a los que SABEN volar, sus vidas cambiarán. Y la vida de cada uno, para bien, sólo puede cambiarla uno mismo.

Aquí es que van pinchando en hueso (en tan poquito tiempo...). Y estos huesos míos en los últimos meses como que se han fortalecido. La naturaleza, tan sabia que es, últimamente sólo me pide que no abuse. Un descanso de vez en cuando y sobre todas las cosas que respete las normas; que cumpla el pacto de no agresión firmado entre mi cuerpo y yo a finales de la última primavera. Acuerdo que sigo casi a rajatabla y a diario, más que nada por lo que pudiera sucederME.

Desde que firmé ese arsmisticio con los duendes hostiles me han sucedido muchas cosas malas y peores. Pero las buenas como que me hicieron coger impulso, chico... Si no te gusta, te aguantas porque no te queda otra.

No voy a mentir diciendo que tengo fuerzas, porque de momento no las hay, sólo voy cogiendo cada mañana del cajóndelasfuerzasperdidas las justas para seguir. Todavía no puedo gritar "Arriba e alá vou", (aunque voy recuperando voz, yupi!!), pero sí opino que mantengo el vuelo sin ralentizarlo, sin aterrizajes forzosos que me lleven a recaídas.

Y aunque no todo me dé lo mismo, me están importando poco esas cosas que ahora ya no deben tener importancia. Me siento escarchada, reina de hielo.

Ahora, a jaula abierta que estoy, he encontrado "medicación" para aliviar el alma. Es de tipo natural y está dentro de una misma, pero no quiero abusar de ella. Quiero escoger una buena ruta de las que tengo por delante y empezarla poquito a poco, a ver a qué lugar me llevan mis alas.

Pásenlo bien. Vuelvo pronto.


17 comentarios:

BB dijo...

Presente...que ao final é o aprendido do pasado e o soño de futuro..é dicir, o fermoso de vivir...Nena...nin te imaxinas o orgulla que me sinto de tí..nin o imaxinas...Todo meu cariño...e o aceno máis doce doutra Ave Fénix...Grazas grazas grazas pola actitude, porque a aptitude ....é de sempre inherente en tí...Bicazos

Titajú dijo...

Claro que sí, que hay que seguir, con vuelo rasante a veces, muy alto otras. Tú no te estrelles, que ya lo decían los más sabios:
- "cuando el grajo vuela bajo hace un frío del carajo y hay que tomar sopas de ajo.."
Vía Siniestro Total. No hay mejor medicina para el alma.

Campanilla dijo...

Me alegro, me alegro mucho de tu estado; del de ánimo sobre todo.
Feliz Navidad.
Un abrazo.

Mónica dijo...

Me alegro de que te lo mismo!!!!!Lo importante es volar y vivir!!!! Un besazo rubia

Sandra dijo...

Mi hermano siempre decia: ante la adversidad, serenidad!..

Y actitud positiva, ese es el camino ;)

Feliz finde.

A. dijo...

A mí me dan pánico las montañas rusas, pero si hay que montarse en ellas, mejor estar arriba, verdad??
Me alegro de tu fuerza, de tu optimismo, de tu actitud... adelante, siempre hacia adelante.
Un besazo,
A.

Virtu dijo...

Así me gusta, siempre hacia delante con optimismo y buscando las fuerzas donde las haya....
Sigue así, te mando un bote de fuerzas...ya verás, y un saquito de mimos

Isabel Maria dijo...

Marieta siempre hay que volar en la vida sea como sea un beso

sherpa dijo...

despacito y con buena letra...que ya sabes que en la vida no hay gomas de borrar...
un abrazo y fuerza.

Anónimo dijo...

Y quien soy yo para decir esto; pero estás en el camino correcto.No hay nada mejor, ni mejor medicina tampoco, que la sinceridad con uno mismo, con el resto,y el apoyo. En realidad no se necesita más para levantar el vuelo. Comprende que te cueste, que no te sientas precisamente en la fortaleza de la vida, pero escucha, has aprendido, estás aprendiendo, tocada pero no hundida, es imposible ir en contra de esos sentimientos.

Eres toda sensibilidad, honestidad, familia. Estás llena de lo mejor, y lo malo.. eso poco a poco lo vamos echando.

Yo no puedo evitar tener los cristales rotos, comprendo que no debería ser así. Pero no puedo evitarlo.

besos

SOMMER dijo...

Siempre es un placer verte de vuelta, tan optimista. Da igual que sea viernes, sábado, o como hoy, martes.

Besos alegres.

Alís dijo...

Me parece que estás por muy buen camino, que tienes una estrategia muy inteligente y así sólo puede irte bien. Ten confianza, en ti misma sobre todo.
A ver si yo me contagio

Besos

Nacho dijo...

Primero fue la compresa con alas, luego la silla con alas. ¿Qué vendrá después?

¿Ta hace un cocido?

Sandra dijo...

Feliz Navidad Reina!.

Manuel Guisande dijo...

Todo pasa, que si lo sabé yo, incluso estas Navidades. Un beso

Anónimo dijo...

Feliz Navidad. Marieta. Que pases unas felices fiestas, que el año que entre te traiga muchas cosas buenas y borre todas las malas que te ha tocado vivir en éste. Todo se sale, todo se recupera.. vamos a reforzarnos como sea.

Feliz Navidad nena, un beso.

Chus dijo...

Feliz Navidad preciosa, animo, no decaigas que lo estas haciendo muy bien. Un beso